Manlief is nogal van het ”steriel tuinieren”, dat wil zeggen het gras flink kort houden, straat schoon, zo min mogelijk vervelende insecten en ja ook geen onkruid graag. Twee jaar geleden hadden we in onze groentetuin opeens veel papavers staan, niet bewust gezaaid maar het zag er wel mooi uit. Onkruid volgens Wilfred. Dus die zaden had ik stiekem keurig bewaard en gekeken waar ik dit kon zaaien zonder dat het op een plek stond waar het “niet hoorde”. Dat was in mijn ogen goed gelukt en tussen wat struiken en bomen aan de rand van ons erf, kwam het vorig voorjaar al mooi op. Op zaterdag is Wilfred altijd druk met het onderhouden van ons erf en heb ik om de week een dagdienst. Dus op een zaterdag kwam ik thuis en zie hem druk met de bosmaaier aan het werk. Wat ik al vreesde, was gebeurd. Weg waren alle papavers, mooi kort afgemaaid dat onkruid…

Nu het weer mooi weer is, is het ook weer tijd voor de tuin. Wilfred is al begonnen met zoveel mogelijk “onkruid” weg te halen, ik ben er blij mee en de gedeeltes die hij heeft gedaan zien er weer netjes uit maar… o nee he, daar stonden nog wat bolletjes toch en daar stond toch dat andere plantje wat ik bewaard had? Nu niet meer in ieder geval. Bodembedekkers zijn ook voer voor discussie, dat is toch mooi? Nee het is troep wat zich te veel uitzaait.

Vanuit allerlei instanties krijg je zakjes met bloemenzaad om de bijen te helpen, de vlinders te lokken of zomaar als bloemen. Ik probeer het te zaaien maar dat houdt ook in dat hij niet de tuin onkruidvrij moet maken en zijn hulp heb ik vaak heel hard nodig. Zo gaat het nogal eens mis met onze zakjes “onkruidzaad”. Soms zie je bij mensen van die kleine paradijsjes tussen de hoog opgeschoten brandnetels, een bankje hier, een oude tuinstoel daar. Liefst met een enigszins verroest tuintafeltje ernaast waar een boek op kan liggen. Dat zal bij ons zeker niet gebeuren.

Rondom huis zien we dat het land weer bewerkt wordt. Gaat het grasland worden, mais of aardappelen? En wordt het kruidenrijk grasland of gras met een hoop onkruid erin, wat is goed en waar kies je voor als boer. Of heb je niets meer te kiezen? Wat vinden koeien smakelijk om te eten? Onze geit weet het wel, die houdt van bloemen in onze tuin of andere takjes, blaadjes, en degelijke. Geen gewoon gras in ieder geval. In de winter mag ze samen met de kippen loslopen om het huis. Ze is al zo oud dat ze dit precies weet en ook altijd netjes op het erf blijft. Zodra er in de lente van alles uitloopt en gaat bloeien, wordt het tijd dat ze in de wei moet. Zet je leuk een bloembakje met viooltjes buiten en ze ziet het, dan zit er na enkele minuten geen bloemetje meer aan. Nog eventjes mag ze loslopen en dan gaat ze het weitje weer in, ze lijkt het niet erg te vinden want dan hoeft ze ook niet meer de hele dag in de gaten te houden waar de kippen zijn. De wolf die we begin deze week in Markelo zagen, heeft haar gelukkig niet gezien.

Met dit mooie weer ben ik geneigd om zowel de groentetuin als de bloementuin vol te zetten, er is al zoveel aanbod bij de winkels. Maar buitenaf blijft het toch altijd wat langer koud en het zal niet de eerste keer zijn dat groenteplantjes of bloemen nog net even bevroren. IJsheiligen is nog niet in zicht. Wel lekker buiten aan het werk, het helpt altijd om rust in mijn hoofd te krijgen. Nog even je gedachten laten gaan over alles waar je druk mee was maar dan met je handen in de aarde. En ik ben blij met alle hulp die ik krijg van Wilfred in de tuin want laten we eerlijk zijn; heel veel tijd om er te zitten is er vaak niet, dan zie je wel weer iets wat nog moet gebeuren. En het boek zou op dat verroeste tafeltje misschien toch wegwaaien, die lees ik in bed wel uit.

Geniet van het mooie weer,
Gerdien