Wat draag ik ze graag, gebreide sokken. Heerlijk warm en toch luchtig. Mijn hele leven lang heb ik ze al gedragen en buiten rondom ons eigen huis graag in combinatie met houten klompen. Ik weet dat ik erom bekend sta doordat ik ooit al eens door meerdere mensen getagd werd op Facebook onder een foto van voeten in gebreide sokken.

Het breien ervan kan ik niet zelf en ben ik ook zeker niet van plan te leren. Handwerken is ‘niet mijn ding’ om het zo maar te zeggen. Dit begon al op de lagere school waarbij mijn moeder van de juffrouw al bericht kreeg dat ik niet geschikt was om te handwerken. Het was toen nog zo dat de meisjes moesten handwerken en de jongens handvaardigheid kregen. Bij mij werden het broddellapjes.

Op het vervolgonderwijs werd het al niet veel beter, zowel op de LHNO als op het MBO bleef ik dit vak steeds tegenkomen. Wat ik als huiswerk meekreeg hierin, werd door mijn moeder gemaakt gelukkig. Op de MBO was het zelfs een verplicht eindexamenvak en ik zou hier zeker op gezakt zijn als ik tijdens het examen niet naast een meisje had gezeten die er heel erg goed in was. Zij heeft in dezelfde tijd zowel haar als mijn opdracht gemaakt. Gelukkig dus toch geslaagd en ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat die leerkracht dat niet in de gaten heeft gehad.

Maar goed, sokken breien is aan mij dus niet besteed. Gelukkig heb ik nog een voorraad. Toen mijn moeder nog leefde kreeg ik ze voor sinterklaas en ook mijn buurvrouw heeft me al eens een aantal paar gegeven die nog nieuw waren en daar niet gedragen werden. Ik ben er zuinig op want ook sokken stoppen is natuurlijk niet iets wat ik kan. Maar ik draag ze natuurlijk wel. Mensen die wel eens zomaar bij ons binnenkomen, zien dit en tja het is natuurlijk niet heel charmant. Bij sommige mensen probeer ik er op tijd aan te denken en doe snel schoenen aan.

Wanneer ik naar de buren loop, doe ik dat graag op mijn klompen en ik hoorde de buurman laatst nog vertellen dat hij me altijd kon horen aankomen op de klumpkes. Handig toch, kan hij de koffie vast aanzetten (of de deur op slot draaien maar dat heb ik nog niet meegemaakt). Bij het binnenkomen laat je de klompen bij de deur staan en niemand krijgt een vieze vloer.

Die klompen zien we deze dagen natuurlijk graag gevuld door de Sint. Al is Sinterklaas vieren toch het allerleukst wanneer je eigen kinderen nog klein zijn en geloven. Samen lol hebben om wat je uithaalt wanneer je de schoenen vult. Zo hebben we al eens met de rolstoel van mijn schoonvader bandensporen gemaakt in de keuken en bijkeuken toen er een rolstoelpiet in het sinterklaasjournaal zat. En die gebreide sokken die ik bij mijn ouders van de pieten kreeg, bleken ook helemaal niet herkend te worden als de sokken die oma zelf had zitten breien in de weken ervoor. Een superleuk kinderfeest wat ook erg leuk kan zijn voor de volwassenen. In Stokkum op school hadden we in die jaren een gouden duo als Sint en Piet en als ouders ging je graag mee naar de Sint viering.

Ondanks dat we het zelf nu niet vieren hoop ik toch dat dit feest kan blijven bestaan, natuurlijk zonder dat iemand zich gekwetst of buitengesloten voelt maar wanneer je de diepere betekenis ziet en Sinterklaas als iemand die voor iedereen iets goeds wil doen, kan dit toch niet zomaar voorbij zijn?

Ik wens degene die het vandaag of de komende dagen gaat vieren heel veel plezier en gezelligheid toe met lekker warme voeten,

Groetjes Gerdien.