De hele week valt me de tijd zo mee, mijn biologische klok schakelt niet zo snel om als dat je de tijd verzet. Vorig week zondag was dit effect natuurlijk het grootst, het dooft al weer wat uit maar toch. Heerlijk vind ik de overgang naar de wintertijd, tenminste tot het half zes ’s avonds is en het wordt al donker. Dat gaat opeens wel heel erg snel. Dat is ook wel weer wennen.

Vorige week zondag had ik een avonddienst, waar bij mij de interne klok al moeite heeft om mee te komen is het voor de mensen waar ik mee werk nog lastiger. Een aantal van ‘mijn’ cliënten kan geen klokkijken maar over het algemeen hebben ze dat ook niet nodig. Hun gevoel en interne klok is namelijk prima. Tot dat wij bedenken dat de klok verzet moet worden en hun ritme ook op de een of andere manier aangepast moet worden. Ze zaten supersnel aan tafel toen het eten klaar was, ja logisch want het was natuurlijk een uur later en ze hadden trek. We bieden ze normaal gesproken een heel vast ritme en structuur aan en zitten klokslag half zes aan tafel. Dan is een uur later, voor je gevoel dan, wel een hele tijd. En ook wilden ze ’s avonds heel graag naar bed en lagen ze er allemaal op tijd in. Onze ervaring is dat het altijd snel weer went maar door de veranderde tijd, zijn er ook andere dingen veranderd. De lantaarnpalen gaan nu aan voor wij warm gaan eten in plaats van na het warme eten. Dat vraagt een omschakeling als je dit altijd in de gaten houdt en dat kan best lastig zijn.

Soms zijn het voor ons als begeleiders hele onbetekenende dingen maar we weten ondertussen dat het grote invloed kan hebben en dit later op een andere manier terugzien. Hierdoor zijn we er zelf ook heel alert op geworden; het piepje als de wasmachine klaar is, snel uit dat ding. Glazen op een andere manier in de kast of een glas teveel in de kast; dit wordt snel gecorrigeerd.
Dit zijn nog dingen die we iemand kunnen vertellen en wat we kunnen veranderen maar wat als we zelf ‘anders’ zijn doordat je even niet goed in je vel zit, moe bent of misschien wel hees doordat je een feestje hebt gehad en te hard hebt meegezongen. Het wordt gelijk opgemerkt en er moet gecheckt worden of je nog wel dezelfde bent. Soms is het helpend dat je dan een verklaring eraan geeft: ik ben moe vandaag. Maar soms wordt het dan nog onveiliger want zul je dan alles wel net zo doen als normaal?

In mijn werk draait het om vertrouwen: vertrouwen geven en vertrouwen krijgen. Dit moet je opbouwen en ook verdienen. Wanneer je het vertrouwen hebt gekregen, ga je hier zorgvuldig mee om. Het valt niet altijd mee maar het is zo mooi om met onze cliënten om te gaan. Ieder met zijn of haar eigen specifieke eigenschappen, mogelijkheden en beperkingen.

Waar ik in mijn privéleven bekend sta als iemand met weinig geduld, heb ik dat op mijn werk juist wel. Het kost vaak veel tijd om mijn cliënten goed te begrijpen maar die tijd besteed ik graag aan ze. Daarom werk ik in deze tak van de zorg.
We hebben uren in moeten leveren door bezuinigingen en daarom doe ik ook nog wel eens wat in mijn vrije tijd. En zo komen we toch weer op de tijd.

Tijd is subjectief, het heeft alles met jezelf te maken. We zitten al weer in november, de tijd vliegt voorbij maar aan de andere kant staat dat lelijke half afgebroken gebouw op het Beaufortplein er nog steeds; hoeveel tijd kost dat? Tijd, het is zo ongrijpbaar. In Suriname vertelden ze ons dat wij een klok hadden maar zij hadden de tijd. Dat is een mooie wijsheid en ik wilde dat we in Nederland ook vaker op die manier konden denken.

We zijn zo vaak bezig onze tijd nuttig te besteden maar soms hebben we ook tijd nodig om even niets te hoeven. Een zondag kan daar een mooie dag voor zijn.

Ik wens jullie een fijne tijd vandaag,

Gerdien