Altijd in de eerste volle week van september is de collecteweek van KWF kankerbestrijding. Naast de collecte wordt ook in de media volop aandacht hier aan besteed en zie je iedere avond op tv wel een item hierover. Heel belangrijk want iedereen krijgt er op de een of andere manier mee te maken.

Alsof het zo moest zijn, kwam ik deze week 2 dagen achter elkaar bij de supermarkt in Markelo en sprak ik beide dagen iemand die er van heel dichtbij mee te maken had. De ene dag een oma waarvan de dappere kleindochter net het behandelingstraject had gehad en de volgende dag een hele dappere vrouw die zelf haar behandeltraject dit voorjaar had afgesloten. Hoewel het bij beide positief is verlopen, doet dit natuurlijk heel veel met diegene. Ook met de mentale gesteldheid. En het kan zijn dat je hier pas na het behandelen echt achter komt omdat je daarvoor alleen maar bezig bent met het lichamelijk volhouden. We spraken over de moeilijkheid om balans te vinden in wat ze graag willen en wat ze aankunnen. En dat dit vaak veel langzamer op te bouwen is dan mensen graag willen.

Ook spraken we over begrip en aandacht voor iemand hebben ook al is het behandeltraject geweest en is het goed gegaan. Het is dan natuurlijk niet voorbij en ook dan is het heel fijn wanneer mensen oprecht naar iemand informeren maar ook weer niet altijd want je wilt ook zo graag weer ‘gewoon’ zijn en niet degene die ziek is of ziek is geweest. Dit laatste kan er dan ook voor zorgen dat je je grenzen over gaat want in het zicht van anderen doe je je vaak goed voor en thuis is er dan niet veel meer over. Dit weet ik ook uit eigen ervaring.

Toevallig heb ik deze week ook het boek ‘Over leven’ van Isa Hoes gelezen, zij heeft een heel persoonlijk boek geschreven over het ontdekken van een knobbeltje in haar borst en het hele traject wat volgt. Haar angsten en haar machteloosheid beschrijft ze heel openhartig, een heel aangrijpend boek. Hoop en wanhoop wisselen elkaar af en hoe vertel je zoiets aan je kinderen. In het boek komt meerdere keren naar voren hoe streng ze voor zichzelf is en dat hoorde ik ook terug van de vrouw die ik bij de supermarkt sprak. Het is toch goed gekomen, dan mag je niet klagen. Maar je bent niet meer degene die je was voor je de diagnose hebt gekregen en er speelt zoveel meer mee. Zeker hebben beide (en nog veel meer mensen) recht om hun verhaal te doen, dat is wat mij betreft niet klagen.

Het onderzoek naar kanker is belangrijk en de KWF doet goede dingen, dat zie je aan de overlevingskansen die stijgen. In een eerdere column heb ik al eens gerefereerd aan ons buurdorp Holten waar ze de bouwhekken om de voormalige AH, vol BH’s hebben gehangen om op deze manier geld in te zamelen voor het onderzoek naar borstkanker. Ook in Markelo hebben we nu voldoende bouwhekken staan rondom de chaos van het half afgebroken gebouw op het Burgemeester de Beaufortplein. Kunnen wij dit ook organiseren of zouden we hiermee de vleermuizen die er heel misschien nog in zouden kunnen zitten, storen?

Maar niet alleen de KWF heeft geld nodig en zo zijn dit weekend 3 dappere vrouwen uit Stokkum aan het fietsen om op deze manier geld op te halen voor goede doelen; het fonds gehandicaptensport en voor onderzoek naar Parkinson. Ook vrouwen die zomaar hier mee te maken kregen en zo zijn er vele voorbeelden waarbij iedereen wel iemand kent waar je dan zoveel respect voor kunt hebben.

Omdat iedereen natuurlijk in zijn of haar leven narigheid kent of gaat kennen, maakt dit het ook weer duidelijk dat het zo belangrijk is om te genieten van de leuke dingen die we gelukkig ook altijd kunnen opzoeken. Zo hadden wij afgelopen donderdag weer de jaarlijkse Grotegoorsdijk-barbecue want ook al zijn we buren, we spreken elkaar soms langere tijd niet. Dan is het fijn om weer even bij te kunnen praten en weer van elkaars wel en wee op de hoogte te zijn. En wanneer jullie dit lezen, ben ik in Nijmegen bij het festival de Oversteek. Ik laat me graag verrassen door wat we te zien gaan krijgen daar. Het er op uitgaan met een leuke club mensen levert positieve energie op en dat is wat we soms hard nodig hebben.

Ik wens jullie een fijne week toe!

Gerdien