De weersvooruitzichten voor vandaag lijken goed, maar vanmorgen zal er zeker hier en daar laaghangende alcoholmist te bespeuren zijn in sommige hoofden. Dat mag de pret niet drukken, want het Frühshoppen begint binnen een paar uur. De liefhebbers laten zich hier zeker niet door weerhouden en zitten straks dapper in de tent met eerst een kopje koffie om de mist wat te laten zakken en zich voor te bereiden voor het eerste drankje en natuurlijk op het kostelijk vermaak en muziek van de ochtend. De stemming zit er dan al snel weer in en de belofte voor weer een prachtige Dorpsfeestzondag.

Terugdenkend aan kermissen, tentfeesten en dorpsfeesten in mijn jeugd, komt het gevoel van opborrelende feestvreugde weer sterk omhoog. De weken werden afgeteld tot het eindelijk zover was. Voorzichtig beginnend met alleen naar de kermis, van Swing Mill tot botsautootjes, het kon mij niet gek genoeg gaan. Later kwam natuurlijk ook de tent binnen mijn uitgaansbereik en was ik niet de eerste die naar huis ging, tot groot ongenoegen van moeder. Voor ons, wonend in Herike, pikten we natuurlijk ook een stuk mee van het Goorse School- en Volksfeest en ook Hengevelde was nog bereikbaar met de fiets. Maar er gaat toch niks boven ons eigen feest in het dorp.

Voor de Markeloërs is het Dorpsfeest het feest der feesten maar zo heeft iedere plaats zijn eigen feest waarover ze hetzelfde denken als de Markeloërs. Ik heb een heel aantal jaren in Enter gewoond en daar hadden we een keer per 4 jaar een feest. Een combinatie van dorpsfeest en boerderijverlichting bij ons. Een grote tent in het midden van het dorp en de buurten hadden ook zelf nog een tentje waar iedere avond wel iets te doen was. Oud en jong door elkaar – oma ging alvast naar huis en opa bleef nog zitten met de jeugd en kwam thuis met de pet scheef op het hoofd. Ook super gezellig. Daarnaast worden de buurten versierd en is er een verlichtingsroute door het dorp ’s avonds. Een optocht is er ook. Zo hadden ze, jaren geleden in 1988, eens een wagen, waar achterop de laatste wagen, een echt paard met koets op een band liep. Ze hebben eerst op een avond een proefrit door het dorp gemaakt om te kijken of dit mogelijk was. Dat zou nu natuurlijk allemaal niet meer kunnen en mogen maar het was zeer zeker een spectaculair en bijzonder gezicht en getuigde van grote kunde van paard en koetsier.

Dat brengt ons weer terug naar vandaag. Op dit moment wordt misschien hier en daar nog de laatste hand gelegd aan de optochtwagens en voorbereiding getroffen om de gevaartes naar Markelo te brengen. Reikhalzend wordt uitgekeken naar de optocht door zowel deelnemers als toeschouwers en vanavond natuurlijk de prijsuitreiking. Daarna gaat het dak er af voor de laatste keer dit jaar in de tent. Ook de kermis beleeft zijn laatste avond. Op zo’n laatste avond een paar jaar geleden dacht ik dat het nog even leuk was om in soort van rad te gaan zitten, die uitgevouwen werd en naar later bleek, je zo’n beetje op de kop in rad hing. Die avond heb ik alle achtertuintjes van Markelo gezien en kreeg ik een andere kijk op een ruimtevaart. Enigszins zwalkend (niet door drank) kwam ik uit het apparaat en dat was voorlopig het laatste van ‘het kan mij niet gek genoeg gaan’.

Iedereen geniet op zijn eigen manier van het feest, de ene gaat elke dag een ander gaat naar de optocht en weer een ander haalt oliebollen. Hoe je het ook viert, er is voor elk wat wils en dat is alleen mogelijk doordat heel veel Markeloërs als vrijwilliger samenwerken om dit tot stand te brengen. Met elkaar voor elkaar.

Maak er een mooie dag van en geniet met volle teugen.

Hartelijke groet,

Marianne