Afgelopen zaterdag was het weer zover, de ramen moesten gelapt worden. Dat is bij mij weleens het sluitstuk van de begroting maar nu moest het toch echt gebeuren. Hele insectenfamilies hadden er even een sanitaire stop gemaakt en ook de regen had zijn sporen nagelaten op glas. Binnen- en buitenglas in een ronde uiteraard, want het was zaterdag en dan is daar ruimte voor qua tijd. Tijdens de voorbereiding, schoot me weer in gedachten dat er toch wat mankementen waren aan de trap, de voetjes waren er bijna allemaal onder weg. Dit had de laatste keren geresulteerd in dat ik wat acrobatische toeren had moeten uithalen om in ieder geval op de trap te blijven en een enkele keer zelfs met wat minder galante buitelingen op het gras of de straat was beland.

Mijn man was de redder in deze nood en bood zich geheel vrijwillig aan om direct een paar nieuwe voetjes te halen en deze te monteren. Intussen kon ik al beginnen met de ramen waar ik met mijn bescheiden lengte wel bij kon komen. Een goede samenwerking en efficiënt geregeld. Nadat het zaakje letterlijk en figuurlijk geklaard was, ging ik maar eens even zitten om van het fijne uitzicht, nu een helder zicht, te genieten. De kleuren lijken weer helderder en je ziet alles weer veel beter.

Ook onze hond is een groot liefhebber van het uitzicht, ze ligt bij voorkeur voor het raam naar buiten te kijken naar alles en goed in de gaten te houden wat er gebeurt. Dat ze het met haar lange neus onmiddellijk het glas weer vuil maakt is wat minder maar ja, ze ligt er met veel plezier en heeft goed uitzicht.  In ieder geval hadden we zaterdag weer helder zicht, welke mede tot stand was gekomen door goede samenwerking en een trap die stevig op zijn fundament stond.

Binnenkort zijn de verkiezingen voor de Tweede Kamer. Misschien wel de belangrijkste verkiezingen die ik in mijn leven heb meegemaakt. Er moeten heel wat ramen gelapt worden in Den Haag, want (en dit is mijn persoonlijke gevoel) ik heb geen helder inzicht meer in het geheel. Het is niet meer transparant. Zaken zijn regelmatig anders dan in de eerste instantie weergegeven of dat nu gaat om Groningen, toeslagenaffaire en niet in de laatste plaats om onze boeren en heel wat andere zaken die ook niet transparant zijn. Kortom het glas is behoorlijk vervuild. Ik spreek veel mensen die hetzelfde gevoel hebben over onze regering en hoor steeds dezelfde zucht “Wat moet je ermee, waar moeten we toch op stemmen?” Dat is voor iedereen natuurlijk een persoonlijke afweging, maar als je doet wat je deed, dan krijg je wat je kreeg. Zoiets van “oude wijn in nieuwe zakken”?

Naar mijn bescheiden mening is ons landsbestuur toe aan fikse poetsbeurt. Nieuwe bezems en/of andere bezems vegen schoon misschien wel een paar “riezebessems”. Dan een goede trap met stevige voetjes, emmertje water, degelijke spons en zeem, en een paar handen die stevig uit de mouwen worden gestoken. Heel simpel huis-tuin-en-keuken en dan aan het werk. Gezond verstand, zaken niet te ingewikkeld maken, goede samenwerking op een stevig fundament en zorgen dat je het eerst voor elkaar hebt in je eigen keuken.

Welnu dat wordt voor mij nog even goed onderzoek doen, nadenken en waar heb ik een goed gevoel bij en dan ga ik natuurlijk op 22 november stemmen, dat is natuurlijk een groot recht, wat we weleens vergeten maar voor mij ook een plicht. En dan hoop ik dat er in Den Haag weer helder zicht en inzicht komt en voor de bevolking weer helder inzicht krijgt en uitzicht op een goede toekomst. En wil het niet helemaal lukken met al die raampjes in Den Haag, wil ik wel een keertje, met een paar mensen langskomen om ook een paar raampjes te lappen (alleen raampjes dan!) en dan nemen we gelijk een paar “riezebessems” mee voor het nieuwe landsbestuur.

Een fijne zondag en tot de volgende keer maar weer!

Groetjes,

Marianne