onsProat - Maarkelsnieuws.nl Maarkelsnieuws.nl

onsProat: 1.500 keer

17 november 2024 06:00

Beste Henk, Wat een mijlpaal Henk – volgende week zaterdag 23 november zal de 1.500e radio-uitzending van 'Heuvel 6' uitgezonden worden. Het Markelose radioprogramma van Hofstreek Omroep. 1.500 uitzendingen, waarvan jij er 1.400 hebt gedaan, circa 30 jaar. Een enorme prestatie. Riky is er ook al 29 jaar, een paar mensen ruim 20 jaar en een aantal teamleden van recentere datum. Jij bent een van de mensen van het eerste uur en ook de enige van het eerste uur, die overgebleven is. Hoe is het ooit begonnen met Heuvel 6? Was er een bijzondere aanleiding? Zijn er interviews en/of gasten die je bijgebleven zijn? Je doet het al bijna 30 jaar, wat maakt dat het nog steeds leuk is? En wat vind je vrouw ervan dat je elke zaterdagmorgen in de studio in Goor zit? Ik ben benieuwd naar de geschiedenis achter het programma. Hartelijke groet Marianne (meer…)

Lees meer

onsProat: Spreek je nog wel Nederlands?

10 november 2024 06:01

Ik moet met een warrige blik hebben gekeken, toen ik vroeg; Hvad mener du?/Wat bedoel je?’ Het gesprek ging hiervoor best heel goed, hij had zelfs zojuist nog gezegd dat ik best goed Deens sprak, maar nu zei hij iets, waarvan ik geen woord verstond. De beste man schoot in de lach, en verontschuldigde zich. Hij was overgegaan in het Sønderjysk, het dialect dat ze hier spreken. En dat versta ik op een enkel woord na niet! ‘Spreken jullie thuis nog wel Nederlands?’ Dat is een vraag die we met regelmaat krijgen. Ja, natuurlijk, we spreken alleen maar Nederlands als we samen zijn, dat verleren we echt nooit meer! Het is alleen onze jongste die regelmatig Nederlandse en Deense woorden door elkaar gooit. Of wanneer ze iets verteld, ze het denkt op het Nederlands te doen, maar de gehele zinsopbouw letterlijk vanuit het Deens vertaald is. De logica in een zin is er niet meer, maar ondanks dat nog prima te begrijpen. Want dat is het grote voordeel, de grammatica heeft nagenoeg dezelfde opbouw als het Nederlands. Wat betreft mijn verdere mening over het Deens, nou eerlijk af en toe kan ik het wel vervloeken. Met lezen heb ik geen enkele moeite, maar zodra men gaat praten. Vergelijk het met Twentenaren! De helft van de woorden slikken ze weg, en mompelen ze daar ook nog een beetje bij dan kan er net zo goed Russisch gesproken worden, niet meer te verstaan! (meer…)

Lees meer

onsProat: Tijd

3 november 2024 06:01

De hele week valt me de tijd zo mee, mijn biologische klok schakelt niet zo snel om als dat je de tijd verzet. Vorig week zondag was dit effect natuurlijk het grootst, het dooft al weer wat uit maar toch. Heerlijk vind ik de overgang naar de wintertijd, tenminste tot het half zes 's avonds is en het wordt al donker. Dat gaat opeens wel heel erg snel. Dat is ook wel weer wennen. Vorige week zondag had ik een avonddienst, waar bij mij de interne klok al moeite heeft om mee te komen is het voor de mensen waar ik mee werk nog lastiger. Een aantal van 'mijn' cliënten kan geen klokkijken maar over het algemeen hebben ze dat ook niet nodig. Hun gevoel en interne klok is namelijk prima. Tot dat wij bedenken dat de klok verzet moet worden en hun ritme ook op de een of andere manier aangepast moet worden. Ze zaten supersnel aan tafel toen het eten klaar was, ja logisch want het was natuurlijk een uur later en ze hadden trek. We bieden ze normaal gesproken een heel vast ritme en structuur aan en zitten klokslag half zes aan tafel. Dan is een uur later, voor je gevoel dan, wel een hele tijd. En ook wilden ze 's avonds heel graag naar bed en lagen ze er allemaal op tijd in. Onze ervaring is dat het altijd snel weer went maar door de veranderde tijd, zijn er ook andere dingen veranderd. De lantaarnpalen gaan nu aan voor wij warm gaan eten in plaats van na het warme eten. Dat vraagt een omschakeling als je dit altijd in de gaten houdt en dat kan best lastig zijn. (meer…)

Lees meer

onsProat: Solliciteren

27 oktober 2024 06:01

Enkele jaren geleden sprak me, tijdens een open dag bij de brandweer, iemand aan die me vroeg of ik nog wist, wie ik het eerst gesproken had in Markelo. Dat was Jan Hendrik Vruwink (Kistemâker). Hij wist me te vertellen, dat toen ik uit de bus vanaf Holten stapte, hem vroeg waar ik ergens het kantoor van het waterschap De Schipbeek kon vinden. Dat was in 1976 toen ik voor een sollicitatiegesprek uitgenodigd was in Markelo. Ik herinnerde me inderdaad nog, dat er enkele mensen van de coöperatie op het bankje bij de bushalte zaten en Jan Hendrik zei, daar sta je bijna tegenover. Daarginds daar moet je zijn, in het gebouw bij de kruising. Daar zat vroeger de pastorie in. Dat wekte direct al vertrouwen. Het sollicitatiegesprek verliep goed en ik werd een week later uitgenodigd voor een gesprek met het Dagelijks Bestuur. Een speed date sollicitatie moest toen nog uitgevonden worden. Opnieuw moest vanaf Brabant afgereisd worden naar Twente. De dag des oordeels was voor mijn ouders een mooie gelegenheid om er met de auto op uit te trekken en hiervan een uitje te maken. Zo werd met het Dafje afgereisd naar Markelo, vaders een dikke dampende sigaar en moeders met de nodige Chefarine 4, tegen wagenziekte en hoofdpijn. (meer…)

Lees meer

onsProat: Oale groond

20 oktober 2024 06:01

Regelmatig loop ik over de Herikeres en geniet van alles wat ik om me heen zie. Als je bovenaan de es staat tegen het bos aan, kun je de boerderijen zien liggen, een beetje verscholen onderaan de akkers. Hoe zag het er uit toen mijn grootouders hier nog boerden? Er is qua uitzicht veel veranderd in die tijd maar ook toch nog veel aanwezig. De boerderijen die er honderd jaar geleden stonden, daar staan er nog aardig wat van. Natuurlijk wel met veel grotere schuren maar toch. Vaak denk ik vooral de laatste tijd, wat zouden mijn grootouders van de ontwikkelingen de afgelopen jaren hebben gevonden? De generaties voor mij waren boeren, grotendeels uit de hoek Herike/Pothoek. Mijn vader heeft de boerenlijn doorbroken en ging in de autohandel. Moeder boerde verder met opa tot hij pensioen had. We hadden 3 koeien in de stal op de deel. Na het pensioen van opa werden de koeien verkocht en het achterhuis verbouwd. De grond bleef. Kostbaar voor boeren. “Oale groond” met veel moeite bij elkaar vergaard door vorige generaties. Je geeft het door aan de volgende generatie. Dat was de gedachte en is bij veel families nog zo. Al wandelend tussen de akkers en weilanden, denk ik er over na hoe sinds mensenheugenis en nog langer deze grond bewerkt is door boeren en zij met hun boerderijen hebben voorzien in de eerste levensbehoeften van de bevolking van Herike en daarbuiten. In die honderden jaren is wel wat veranderd maar de basis van boeren is hetzelfde gebleven namelijk het produceren van voedsel. Een eerste levensbehoefte. Echter heeft er de laatste jaren een enorme verandering plaatsgevonden. Er is een wirwar van regelgeving ontstaan die het boeren welhaast onmogelijk maakt om nog boer te zijn. Ook vissers en tuinders lijden hieronder. Een technocratische aanpak met modellen en wetenschappelijke onderbouwing is leidend met als resultaat dat er nu al veel boeren gestopt zijn of vertrokken naar elders. (meer…)

Lees meer

onsProat: De Achterste Brikke

13 oktober 2024 06:01

Een versleten bruin hoedje op zijn hoofd, gebogen schouders, sigaret op de lippen en een beetje mensenschuw... Het was begin jaren ’90, ik had een van mijn eerste baantjes en bracht kranten rond. Destijds gebeurde dat nog ’s middags en zo zat ik dagelijks op mijn fiets om de Tubantia te bezorgen bij alle huizen aan de Kappelaarsdijk, Enkelaarsweg, Brikkenweg en Rouwelaarsdijk. Er was alleen een plek waar ik dagelijks een heel eind, voor mijn gevoel dan, een doodlopend weggetje in moest fietsen om daar bij een oude boerderij te komen, de krant te bezorgen en weer dat hele eind terug moest fietsen. Ik zag er zelden iemand, maar heel af en toe zag ik daar die man met het hoedje nog snel wegschieten achter een deur... Het zal wellicht rond kerst of oud en nieuw zijn geweest, ik weet het niet eens meer! Dan bracht je de krant binnen met een extra nieuwsjaarswens en kreeg je wat te drinken, iets lekkers een een paar gulden extra voor in je spaarpot. Dat was de eerste keer dat ik daar binnen kwam, terug in de tijd. En daar in dat oude keukentje zaten ieders in een gemakstoel ook nog 2 oudere mensen, tante Dina en Berend-Jan ‘oom en op de middelste stoel daarvoor het raam zat nu zonder zijn hoedje, Hendrik van De Brikke. (meer…)

Lees meer

onsProat: Een chauffeur als man

6 oktober 2024 06:01

Hebben jullie ook gezwaaid gisteren? Wat was dat weer top zeg. 80 vrachtwagens met blije chauffeurs en nog veel blijere bijrijders. Een tocht door de Hof van Twente, al toeterend en zwaaiend. Stoer om in zo’n grote vrachtwagen te zitten. Wat is dat een goed initiatief geweest via een column en nu al voor de 6e keer gereden. Zo kan het zomaar gaan in een klein dorp met grote betrokkenheid. Als de stoet vertrekt zie je veel ontroerde mensen langs de weg (inclusief ikzelf) en dat is zeker niet raar. Waar ik ook zelf iedere keer weer verbaasd over ben is hoeveel trucks er op het Kaasplein passen. Een knap staaltje parkeren van die mannen en vrouwen. Mijn eigen man is vrachtwagenchauffeur en deze week was hij 25 jaar in dienst bij zijn werkgever. Wat een tijd, 25 jaar. Toen hij begon te werken daar, was onze oudste 1 jaar oud. Hij was toen al een aantal jaren chauffeur en dit in combinatie met mijn onregelmatige werktijden maakte dat er regelmatig briefjes op tafel lagen om elkaar iets te vertellen. Het was nog de tijd zonder mobiele telefoon. Toen onze oudste geboren werd was hij ook onderweg en kwam daardoor net te laat bij haar geboorte. Bij de andere twee was hij gelukkig wel (net) op tijd. Maar met een man als chauffeur weet je nooit precies wanneer hij thuiskomt en met mijn eigen onregelmatige werktijden, was dit niet handig toen de kinderen klein waren. We hebben er toen voor gekozen dat ik een aantal jaren op oproepbasis ging werken zodat ik veel meer thuis kon zijn en niet vast zat aan vaste uren. (meer…)

Lees meer

onsProat: De Markelose brandweer

29 september 2024 06:01

Afgelopen dinsdagmorgen werden we weer opgeschrikt door de pieper van zoon Twan. Als oud brandweerman hoor je die altijd nog en je kijkt geïnteresseerd op de telefoon wat er aan de hand is. Even later hoor je de loeiende sirenes van brandweer en politie. Het gaat om een brand bij de coöperatie, later blijkt dat gaat om een stofexplosie. De explosie in de fabriek heeft geen grote brand veroorzaakt, maar overal moesten door de brandweer de smeulende resten rond de machine waar de explosie had plaats gevonden, gedoofd worden. Het incident roept herinneringen op aan 30 jaren geleden, toen er een zeer grote brand woedde bij de coöperatie. Toen we met het eerste brandweervoertuig aankwamen en uitstapte explodeerde er op dat moment een gasfles. Hierbij hadden ook gewonden kunnen vallen maar dat liep goed af. De vuurhaard bevond zich hoofdzakelijk boven en in de fabriek. Markelo werd geassisteerd door de naburige brandweerkorpsen, waarbij dankbaar gebruik kon worden gemaakt van de ladderwagen van Rijssen. (meer…)

Lees meer