Hallo allemaal, 

Ik heb een tip voor u, spaar wat geld, werk een beetje over, verkoop iets dierbaars, schraap een flinke zak duiten bij elkaar, en vertrek richting Noorwegen. Noorwegen is adembenemend mooi.
Ik heb u veel te vertellen in deze column, één ding wil ik toch echt wel even met u delen het vangen van een grote kabeljauw is mij gelukt.
Voordat ik aan deze uitdaging begon had ik wat info verzameld bij lokale vissers en zij zeiden dat kabeljauw vrij diep zit en niet vaak vanaf de kant werd gevangen. De plaatselijke supermarkteigenaar gaf mij het advies om bij het vloed worden te gaan vissen. Dus na wat finetunen aan mijn visgerei en het opvolgen van bovenstaande adviezen lukte het. Een grote kabeljauw kon mijn lokkertje niet weerstaan en hapte toe. Prachtig!

Terwijl u dit leest zit ik al 2 weken een beetje in tijdnood. Werk, hobby,s, triatlon, trainen, weerkomen van vakantie, column schrijven en nog wat stukjes voorbereiden voor de zondagmorgen bepalen nagenoeg mijn dagelijkse schema. Maar ik doe het met plezier, ik heb echter zelf een hele tijd terug gebeld met de voorzitter van ons dorpsfeest om eens te vragen naar het Frühschoppen op de zondagmorgen. Het leek me leuk hier een keer aan mee te helpen.

Gelukkig word net als bij het vissen geduld meestal beloond en beschikt onze voorzitter over een goed geheugen want voor een tijdje terug stond daar ineens Henk voor onze deur. Henk had mijn vraag onthouden en de rest is geschiedenis. 

In de tussentijd heb ik gek genoeg mijn zondagmorgenvriend al lange tijd niet meer gezien. Naar verluid is hij helemaal in ban van zijn duiven en zit hij volledig in een isolement. 

De meest voorkomende duif in Nederland is de postduif, deze staat op plek 1. Geroemd en gefokt vanwege hun snelheid, richtingsgevoel en het leveren van nageslacht. 

Op plek 2 staat de kleiduif, zeer geliefd onder jagers en andere schietgrage gasten, onderhoudsarm en makkelijk te huisvesten.

En op plek 3 vinden we onze al om bekende houtduif, deze onbevreesde duif gaat voor geen auto op zij en is te herkennen aan het welbekende geluid:

                                     “roekoekoe, roekoe, roekoekoe, roekoe” 

Sjoerd beschikt echter over geen van bovenstaande duiven maar hierover later meer. 

Tot slot wil ik zeggen dat bij mij thuis ook het prachtig mooi vorm gegeven en informatieve dorpsfeestmagazine in de bus is gevallen. Goed leesbaar stukje werk zou mijn leraar van vroeger wel gezegd hebben. Wel vind ik de foto op pagina 5 van het magazine (waar Henk, Ceciel, en Els onze nieuwe voorzitter over dwars vasthouden) “zorgelijk”. Hilko zal maar vallen en zijn knie blesseren, dan moet Henk misschien nog wel een jaartje door. 

Voor nu houd ik er mee op, kunt u verder met uw planning, en wie weet treffen we elkaar vandaag nog even. 

Prettige zondag, 

Christiaan Mensink